Mieszkańcy łąki
Witam ponownie, Was drodzy Rodzice! I Was kochane dzieci! Wciąż bardzo za Wami tęsknimy.
Dziś poznawać będziemy mieszkańców łąki.
• Nasze zajęcia rozpoczniemy od wspólnego śpiewania piosenki pt. „Bal na łące” w wykonaniu zespołu Śpiewające Brzdące, którą już znacie:
• Teraz wspólnie z rodzicami, proszę o wycięcie kół z kolorowych kartek w celu tworzenia kompozycji kwiatowych. Potrzebne będą : kartka w białym kolorze, kolorowe kartki, nożyczki, ołówek i szablony kół, przygotowane przez rodzica.
Rodzic z tekturki lub brystolu przygotowuje szablony kół różnej wielkości. Dziecko odrysowuje na kolorowych kartkach koła, a następnie je wycina. Układają z kolorowych kół na białej kartce dowolne kompozycje kwiatowe.
• Grupowanie sylwet kwiatów według koloru lub kształtu.
Proszę aby dziecko z kolorowego papieru wycięło sylwety kwiatów: po pięć czerwonych maków, żółtych złocieni, białej koniczyny, fioletowej koniczyny, białych stokrotek. Jeśli nie mamy kolorowego papieru to można narysować wyżej wymienione kwiatki i wyciąć z dzieckiem. Na stoliczku lub podłodze układamy z zielonej krepiny lub zielonej tkaniny – łąkę (można pomalować na zielono papier lub białą kartkę.)
Umieszczamy na łące sylwety kwiatów – rozmieszczając je w sposób dowolny. Prosimy, aby dziecko zastanowiło się, czy łąka nie wyglądałaby ładniej, gdyby kwiaty rosły na niej
w bardziej uporządkowany sposób. Pytamy dziecko, jak można to zrobić. (Jeśli dziecko nie będzie wiedziało, rodzic podpowiada, jakie kryterium zastosować). Dziecko układa sylwety kwiatów na łące według kolorów, a potem według kształtów. Przygląda się łące i zastanawia
się, kiedy łąka jest ładniejsza: wtedy, gdy kwiaty rosną w dowolny sposób, czy wtedy, gdy
są uporządkowane według koloru lub kształtu. Prosimy aby dziecko uzasadniło swoją opinię.
Sylwety kwiatów będą wykorzystywane również podczas jutrzejszych zajęć.
• Rodzic prosi aby dziecko przyjrzało się obrazkom przedstawiającym sylwety owadów – mieszkańców łąki:
Dziecko podaje nazwy owadów i dzieli je rytmicznie (na sylaby), np. bie – dron – ka; śli – mak; sto – no – ga; pszczo – ła
•Teraz znów czas na przerywnik. Dziecko wyobraża sobie, że jest kwiatkiem, który rośnie na łące. Stoi z rękami opuszczonymi wzdłuż tułowia. Rodzic pokazuje żółte kółko lub wycięte słoneczko – kwiatek rozkwita – dzieci staje na jednej nodze, unosi powoli wyprostowane ręce, najpierw do boku, a następnie do góry. Kiedy rodzic opuszcza krążek – słońce zachodzi. Kiedy zabawę powtórzymy, następuje zmiana nóg.
•Proszę aby rodzic włączył dziecku odgłosy dochodzące z łąki.
i zapytał gdzie można usłyszeć podobne odgłosy. Jeśli dziecko ma trudność z udzieleniem odpowiedzi, można powiedzieć zagadkę (Iwony Fabiszewskiej):
Wiosną kolorowa, pełno kwiatów wkoło.
Wiele tu owadów, wszystkim jest wesoło.
Trawa się zieleni, pszczoła nektar spija.
Dzieci grają w piłkę, czas tu szybko mija. (łąka)
•Zachęcamy dziecko do zabawy w wiosenny koncert na łące. Dziecko dołącza się i wydaje odgłosy podobne do tych, które słyszy : pszczoły – bzzz, koniki polne – cyk, żaby – rech.
W zabawie tej, utrwalać można liczenia w zakresie 5. Proszę aby rodzic przygotował sobie kartoniki z narysowanymi na nich kwiatkami – od 3 do 5
Dziecko losuje od rodzica kartonik z narysowanymi na nim kwiatkami – od 3 do 5. Wspólnie liczą, ile kwiatków jest na kartoniku. Wynik dziecko pokazuje na palcach. Rodzic kolejno wymienia nazwy zwierząt, a dziecko wydaje ustalone wcześniej odgłosy. Jeśli dziecko wylosowało kartonik z 3 kwiatkami a rodzic powie, że jest żabką to mówi 3 razy rech. Jeśli wylosuje kartonik z 5 kwiatkami a jest pszczołą to mówi 5 razy bzzz
•Teraz spróbujecie ułożyć z kół sylwetę biedronki.
Na czerwonej kartce rysujemy dwa koła (można narysować je na białej kartce a dziecko je pokoloruje na czerwono)- będą to skrzydła biedronki. Rysujemy też jedno małe czarne koło (na głowę biedronki) i jedno większe czarne koło, na które naklejone będą skrzydła biedronki. Dziecko wycina wszystkie koła z pomocą osoby dorosłej. Większe czerwone koła
dziecko składa na pół, układa i nakleja je na większym czarnym kole tak, aby utworzyły
skrzydła biedronki. Małe, czarne kółko (głowę biedronki) dokleja od spodu do większego
czarnego koła. Proszę zapytać dziecko, czego brakuje biedronce. Rodzic klaszcze w dłonie dwa razy, dziecko rysuje na czerwonych skrzydłach dwie kropki. Następnie dziecko liczy, ile kropek ma biedronka. Rodzic klaszcze jeszcze trzy razy, a dziecko dorysowuje kropki na skrzydłach. Wynik każdego liczenia pokazuje na palcach. Sylwetę biedronki można nakleić na kartkę, dorysować trawę i kwiatki tak aby powstała piękna, zielona łąka.
• Dzieci, które mają karty pracy, wykonują zadanie;
Karty pracy, cz. 2, nr 50–51.
Dziecko:
− łączy w pary owady z kwiatami; mówi, czego jest więcej: owadów czy kwiatów,
− naśladuje sposób poruszania się pszczoły, mrówki, konika polnego, dżdżownicy.
• Teraz zabawa dla rodzica i dziecka, którzy zamienią się w Pracowite mrówki.
Dziecko tworzy z rodzicem parę. Stają tyłem do siebie, w małym rozkroku, w odległości mniej
więcej jednego kroku. Na hasło rodzica., np. klaśnięcie, zamieniają się np. piłeczką, czyli
okruszkami. Podają je sobie zamiennie: między nogami, z jednej strony i z drugiej strony. Nogi w kolanach przez cały czas ćwiczenia pozostają proste, a stopy przylegają do podłogi.
• W zabawie Dżdżownica, rozruszacie drogie dzieci mięśnie nóg i mięśnie brzucha
Połóżcie się proszę na brzuchu. Dłonie, jedna ułożona na drugiej, broda opiera się na dłoniach. Na sygnał rodzica, wyobrażamy sobie, że patrzymy przez lornetkę, unosimy ręce w górę i obserwujemy czy dżdżownica szykuje się do wyjścia z ziemi. Po chwili wracamy
do pozycji wyjściowej. Powtarzamy ćwiczenie.
Życzę udanego poznawania mieszkańców łąki.
Pozdrawiam i ściskam Was mocno! Lilla Kuczkowska
