,, Wielkanoc – Śmigus Dyngus ”
- Rebus fonetyczny – Co znalazło się na świątecznym stole.
Dzieci różnicują pierwsze głoski w nazwach przedmiotów przedstawionych na obrazkach. Dokonują ich syntezy po przypomnieniu przez rodzica i podają rozwiązanie. Np. parasol, igła, sanki, arbuz, narty, kot, indyk – pisanki.
- Kolorowanie rysunku koszyczka wielkanocnego
- Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus
Śmigus! Dyngus! Na uciechę z kubła wodę lej ze śmiechem! Jak nie kubła, to ze dzbana, śmigus-dyngus dziś od rana!
Staropolski to obyczaj, żebyś wiedział i nie krzyczał, gdy w Wielkanoc, w drugie święto, będziesz kurtkę miała zmokniętą.
- Rozmowa na temat wiersza.
− Co to jest śmigus-dyngus?
− Co to znaczy staropolski obyczaj?
− Kiedy obchodzi się śmigus-dyngus?
- Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej.
Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który polegał na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę Palmową.
- Zabawa ruchowa – Śmigus-dyngus.
Dzieci maszerują parami po obwodzie koła podczas recytacji przez rodzica wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus. Na słowo: Śmigus – klaszczą w ręce, a na słowo: Dyngus – tupią. Po skończonej recytacji naśladują w parach polewanie się wodą.
Opracowała : Joanna Łabęda
Żródła :
– Internet
– MAC Edukacja, Przewodnik metodyczny cz.4 ,, Nowe przygody Ady i Olka ”
