,, Wielkanoc – Śmigus Dyngus ”

  1. Rebus fonetyczny – Co znalazło się na świątecznym stole.

Dzieci różnicują pierwsze głoski w nazwach przedmiotów przedstawionych na obrazkach. Dokonują ich syntezy po przypomnieniu przez rodzica i podają rozwiązanie. Np. parasol, igła, sanki, arbuz, narty, kot, indyk – pisanki.

  1. Kolorowanie rysunku koszyczka wielkanocnego
  1. Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus

Śmigus! Dyngus! Na uciechę z kubła wodę lej ze śmiechem! Jak nie kubła, to ze dzbana, śmigus-dyngus dziś od rana!

Staropolski to obyczaj, żebyś wiedział i nie krzyczał, gdy w Wielkanoc, w drugie święto, będziesz kurtkę miała zmokniętą.

  1. Rozmowa na temat wiersza.

− Co to jest śmigus-dyngus?

− Co to znaczy staropolski obyczaj?

− Kiedy obchodzi się śmigus-dyngus?

  1. Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej.

Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który polegał na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę Palmową.

  1. Zabawa ruchowa – Śmigus-dyngus.

Dzieci maszerują parami po obwodzie koła podczas recytacji przez rodzica wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus. Na słowo: Śmigus – klaszczą w ręce, a na słowo: Dyngus – tupią. Po skończonej recytacji naśladują w parach polewanie się wodą.

Opracowała : Joanna Łabęda

Żródła :

– Internet

– MAC Edukacja, Przewodnik metodyczny cz.4 ,, Nowe przygody Ady i Olka ”

Podobne wpisy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.