Dziecko z ryzykiem jąkania

Co zrobić, gdy pojawiają się problemy związane z mową?

Świat dziecka zależy od reakcji najbliższego otoczenia na jego poczynania. Małe dziecko musi nauczyć się wielu rzeczy, opanować wiele umiejętności. Jak wiadomo rozwój dziecka wymaga czasu. Również mowa nie rozwija się z dnia na dzień, lecz wiąże się z bardziej skomplikowanym procesem. Krytyczny okres w rozwoju mowy dziecka przypada przeważnie na drugi, trzeci rok życia.

Kiedy można mówić o ryzyku jąkania?

Objawy, które można zaobserwować u dziecka:

• Powtórzenia dźwięków, sylab i wyrazów o większym nasileniu i większej częstotliwości.
• Dłuższe pauzy, zatrzymywanie toku mowy,
• Przeciąganie dźwięków.
• Nieregularne oddychanie podczas mówienia, przyspieszone tempo mówienia.
• Niedojrzałość emocjonalna, nieśmiałość.
• Zwiększone napięcie emocjonalne.
• Zwiększone napięcie mięśniowe (mrużenie oczu, napięcie mięśni twarzy, skurcze warg, tiki).
• Wydłużanie się okresów niepłynności, a skracanie się okresów samoczynnej poprawy.

Praktyczne rady dla rodziców:

• Słuchaj uważnie tego, co dziecko ma do powiedzenia – nie koncentruj się na tym, jak mówi.
• Bądź cierpliwy.
• Nie mów dziecku: Nie jąkaj się!
• Nie mów za dziecko i nie odpowiadaj za nie.
• Nie nakazuj dziecku, aby powtórzyło czy mówiło wolniej.
• Częściej stosuj zachęty i pochwały.
• Zwróć uwagę na własną mowę.
• Wyjaśnij potrzeby dziecka innym członkom rodziny.
• Izoluj dziecko od konfliktów domowych.
• Zadbaj o regularny tryb życia dziecka.
• Ogranicz do minimum oglądanie przez dziecko telewizji i gier komputerowych.
• Nie wymagaj od dziecka zbyt wiele.
• Okazuj dziecku swoją miłość i akceptację.
• Pozwól dziecku wyrażać swoje uczucia i emocje.
• Bądź w stałym kontakcie ze specjalistą: logopedą, psychologiem lub lekarzem.
• Nie obwiniaj siebie za to, że dziecko się jąka.

Źródło: Bliżej przedszkola, nr 9, 144 wrzesień 2013